معجزه چاقی طبیعی صورت
رنگ سال 2020 و کاربرد آن در دیزاین منزل
آنفولانزا بیماری پرسر و صدای این روزها را که مرتب درباره آن می شنوید، چقدر می شناسید؟ خطر بیماری آنفولانزا امسال جدی تر از سال های گذشته است و بهتر است حتما آن را بشناسید و دانستنی های خودتان را در این زمینه با دیگران به اشتراک بگذارید تا خطر شیوع و گسترش زیادی این بیماری کاهش پیدا کند.
در آنفولانزا که یک بیماری تنفسی است در اثر عفونت ویروسی به وجود می آید که بسیار هم واگیردار است. این بیماری گلو، بینی و ریه ها را درگیر می کند و علایم آن گلودرد، سرفه و بدن درد است.
ویروس آنفولانزا از طریق قطره های ریز مایع بدن که در اثر صحبت کردن، عطسه و سرفه در هوا پراکنده می شود منتقل می شود. هم چنین تماس فیزیکی مثل دست دادن، روبوسی و در آغوش گرفتن هم می تواند منجر به انتقال این بیماری شود.
آنفلوآنزا چهار نوع دارد که عبارتند از A، B، C و D. نوع A و B آنفولانزا زمستان ها در سراسر جهان شیوع پیدا می کند. نوع C آنفلوآنزا از دو نوع قبل خفیف تر بوده و آسان پراکنده نمی شود. و اما نوع D آنفلوآنزا بیشتر احشام را درگیر می کند و نه انسان را.
شخصی که به آنفولانزا مبتلا شود در کنار آبریزش و یا گرفتگی بینی می تواند نشانه های زیر را داشته باشد:
* سر درد
* دردهایی که ممکن است شدید باشد
* دمای بالای بدن که سه تا چهار روز ادامه دارد
* خستگی
* عرق سرد و لرز
توجه داشته باشید که این احتمال وجود دارد که همه این نشانه ها را فرد مبتلا به آنفولانزا تجربه نکند. مثلا ممکن است بیمار مبتلا به آنفولانزا تب نداشته باشد.
به علاوه نشانه های آنفولانزا ناگهانی شکل می گیرند و شدت آن ها از سرماخوردگی هم بیشتر است.
زمانی که فرد تازه مبتلا به آنفولانزا شده است این نشانه ها را دارد:
* آبریزش یا گرفتگی بینی
* دمای بالای بدن
* سرفه خشک
* بی اشتهایی
* خستگی و احساس ناخوشی
* درد که ممکن است شدید باشد
اگر یک شخص بزرگسال علایم زیر را داشت بایستی هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کند:
* تنفس دشوار
* تشنج
* درد یا فشار در ناحیه سینه یا شکم
* تب یا سرفه ای که از بین می رود و دوباره شکل می گیرد
* عدم دفع ادرار که می تواند نشان دهنده کم آبی بدن باشد
* درد شدید، ضعف و ناپایداری
* سرگیجه، سردرگمی، یا از دست دادن هوشیاری
* تشدید دیگر مشکلات سلامت موجود
نشانه های بیماری آنفولانزا در کودکان هم شبیه بزرگسالان است هرچند ممکن است علایم گوارشی مثل تهوع، استفراغ و اسهال را هم تجربه کنند.
اگر نشانه های زیر را در کودک خود مشاهده کردید هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید:
* تنفس سریع
* دردهای شدید
* آبی شدن رنگ پوست صورت یا لب ها
* تب بالای 104 درجه فارنهایت (40 درجه سلسیوس) یا هر میزان تب در کودکی که کمتر از 12 هفته سن دارد
* فقدان هوشیاری یا عدم تعامل با دیگران
* سینه درد یا کشیده شدن دنده ها به سمت داخل هنگام تنفس
* کم آبی بدن، به عنوان مثال، عدم دفع ادرار برای 8 ساعت و گریه بدون اشک
* تشدید هر گونه مشکل سلامت موجود دیگر
از آن جایی که آنفلوآنزا ممکن است برای نوزادان خطرناک باشد باید پدر و مادر و یا سرپرست نوزاد بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کنند. نشانه های آنفولانزا که در نوزاد بیمار رخ می دهد و نیاز به کمک پزشک دارد به شرح زیر هستند:
* سرفه و گلو درد
* استفراغ یا اسهال
* تب 100 درجه فارنهایت (37.8 درجه سلسیوس) یا بیشتر
* خستگی بسیار زیاد
علایم زیر در نوزاد نشان دهنده نیاز به دریافت کمک اضطراری پزشکی است:
* پوست وی به رنگ آبی یا خاکستری تغییر کرده است
* به سرعت نفس می کشد یا با دشواری در تنفس مواجه است
* تمایلی ندارد فردی وی را نگه دارد
* تب همراه با یک راش پوستی دارد
* از خواب بیدار نمی شود یا تعاملی با دیگران ندارد
* استفراغ شدید و پایدار را تجربه می کند
* نشانه های کم آبی بدن، مثل ادرار نکردن
* علائمی را تجربه می کند که از بین می روند و دوباره شکل می گیرند
بارداری بر چگونگی عملکرد سیستم ایمنی بدن زن اثر می گذارد، به همین دلیل ابتلا به آنفلوآنزا می تواند در این دوران بسیار جدی‌تر باشد. هنگامی که زن باردار به آنفلوانزا مبتلا شود، حتی شاید به بستری شدن در بیمارستان نیاز باشد.
عوارض ابتلا به آنفلوآنزا در دوران بارداری می تواند موارد زیر باشد:
* وزن کم نوزاد هنگام تولد
* تولد زودرس
* زایمان نوزاد مرده
آنفلوآنزا ممکن است جان نوزادان تازه به دنیا آمده را تهدید کند. ممکن است برای مادر عوارضی مثل برونشیت، عفونت گوش و خون به دنبال داشته باشد.
نشانه های زیر اگر در شخصی دیده شوند می تواند علامت ابتلای او به آنفولانزای آنفلوآنزای نوع A باشد:
* تب و لرز
* گلو درد و سرفه
* سردرد
* دردهای عضلانی
* ضعف
آنفلوآنزای نوع B علایمی شبیه به علایم آنفلوآنزای نوع A دارد.
انتقال ویروس آنفلوآنزا از راه قطرات مایع ریزی اتفاق می افتد که از بدن فرد بیمار سرچشمه می گیرند. در نتیجه انتقال ویروس در زمان سرفه، عطسه، تنفس و صحبت با دیگران در فاصله در حدود دو متر اتفاق می افتد.
البته به این نکته توجه کنید که ممکن است ویروس در بدن فرد باشد و بدون اینکه هنوز علایم در او ظاهر شده باشد، ویروس را به دیگران انتقال دهد. مدت زمانی که احتمال انتقال ویروس از بدن فرد بیمار به سایر افراد وجود دارد بین پنج تا هفت روز پس از شروع علایم بیماری در فرد بیمار است. البته این دوره انتقال برای کسانی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند مثل کودکان و افراد پیر می تواند طولانی تر باشد.
در حقیقت آنفلوآنزا در سه تا چهار روز پس از ظهور نشانه ها بسیار مسری است.
ویروس آنفولانزا می تواند از راه چشم، بینی و یا دهان وارد بدن شده و به دستگاه تنفسی حمله کند. پس از آن نشانه های بیماری در فرد ظاهر می شوند.
روش های انتقال ویروس آنفولانزا به صورت های زیر است:
* فرد سالم در نزدیکی و یا در تماس با فرد مبتلا به آنفولانزا باشد.
* فرد سالم با سطوح حاوی ویروس در تماس باشد و دست های آلوده خود را به دهان، بینی و چشم های خود بزند.
هر چند طبق نتایج تحقیقات تنفس هم می تواند منجر به گسترش ویروس آنفولانزا شود.
منظور از دوره نهفتگی مدت زمان بین آلوده شدن فرد با ویروس تا زمان ظهور علایم است. این دوره برای آنفولانزا به طور معمول دو روز است، هر چند می تواند از یک تا چهار روز متغیر باشد.
البته همان طور که گفته شد فرد قبل از ظهور علایم هم ممکن است ویروس را به دیگران انتقال دهد.
هر چند که این بیماری ویروسی است و خیلی زود شایع می شود اما بیشتر افراد می توانند در خانه آن را درمان کنند. بایستی در دوران ابتلا به بیماری آنفولانزا هم در سبک زندگی خود تغییر ایجاد کنید و هم از داروهای کمکی بدون نسخه بهره ببرید تا به تسکین نشانه های آنفولانزا کمک کنید.
جهت کمک به تحمل بدن درد و سردرد بنا به تشخیص پزشک برای بیمار بهترین داروهای مسکن تجویز می شود.
توجه نمایید که برخی از داروهای مسکن مثل آسپرین برای کودکان زیر 16 سال مناسب نیست زیرا استفاده از آسپرین در این سنین احتمال ابتلا به سندرم ری (Reye's Syndrome، اختلالی نادر که کبد و مغز را درگیر می کند) را بیشتر می کند.
درست است که شاید داروهای خانگی زیادی را بشناسید که می تواند به کاهش علایم بیماری کمک کند اما بهترین کار مراجعه به پزشک متخصص و مشورت با او برای دریافت بهترین راهنمایی است.
چون عامل ابتلا به بیماری آنفولانزا یک ویروس است پس آنتی بیوتیک ها برای درمان آن موثر نیستند. به جای آنتی بیوتیک به داروهای ضد ویروس نیاز هست. تنها زمانی آنتی بیوتیک تجویز می شود که پزشک تشخیص دهد همراه آنفولانزا یک عفونت باکتریایی هم وجود داشته باشد.
داروهای ضد ویروس مانند اسلتامیویر (تامیفلو) و زانامیویر (رلنزا) مانع تکثیر ویروس در بدن می شوند.
سازمان غذا و داروی آمریکا در سال 2018، داروی جدیدی به نام بالوکساویر ماربوکسیل (زوفلوزا) را برای آنفلوآنزای حاد و بدون عارضه تایید کرد. استفاده از این دارو برای افراد 12 سال به بالا است و درصورتی که در کمتر از 48 ساعت علایم را داشته اند.
در صورتی که شخصی به آنفلوآنزا مبتلا شد، باید این کارها را در منزل انجام دهید:
* فرد مبتلا باید در منزل بماند و به اندازه کافی استراحت کند.
* بدن فرد را به اندازه کافی گرم نگه دارید.
* بیمار باید از تماس با افراد دیگر تا حد امکان خودداری کند.
* بیمار آب و مایعات به میزان زیاد بنوشد.
* غذاهای سبک و سالم (غیر سرخ کردنی و چرب) مناسب بیمار است.
* مصرف آب مرغ
* مصرف مکمل های ویتامین
* پرهیز از سیگار زیرا می تواند منجر به بروز عوارض شود.
* مصرف چای های گیاهان دارویی
* پرهیز از الکل
تمامی موارد گفته شده به عنوان گزینه های کمکی درمان و نه درمان اصلی برای بیماری آنفولانزا مطرح می شوند.
اگر به نکاتی که در ادامه مطرح می شوند توجه کنید و سعی کنید آن ها را حتما رعایت کنید احتمال ابتلای شما به آنفولانزا پایین می آید و حتی در صورت ابتلا می توانید سریعتر به بهبودی برسید. * یکی از مواردی که می تواند در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر باشد واکسن آنفولانزا است هر چند نمی توان گفت که این عامل به طور صد در صد می تواند مانع ابتلا به این بیماری شود. بنابراین سعی کنید تمام اعضای خانواده را با تزریق این واکسن در برابر بیماری آنفولانزا واکسینه کنید. بهترین زمان تزریق این واکسن نیمه شهریور هر سال است.
* به بهداشت فردی خود و خانواده تان توجه کامل داشته باشید. به طور مرتب دست های خود را به مدت حداقل 15 ثانیه با آب و صابون به خوبی بشویید.
* مایعات فراوان بنوشید.
* چون ورود این ویروس از راه مخاط و غشای چشم، بینی و دهان به بدن صورت می گیرد پس دست های خود را به چشم ها، بینی و دهان خود نمالید.
* از تماس با افراد مبتلا به آنفلوآنزا و سرماخوردگی خودداری کنید. در محل کار، تحصیل و ... حداقل یک متر از فرد مبتلا فاصله بگیرید.
* در زمان شیوع بیماری (آذر ماه) از تردد در مکان های شلوغ مثل سینما، بازار و وسایل حمل و نقل عمومی تا حد امکان دوری کنید و بیشتر در منزل بمانید. اگر به این مکان ها رفتید حتما ماسک بزنید.
* سیستم ایمنی بدن خود را تقویت کنید برای مثال رژیم غذایی سالم داشته باشید و از استرس دوری کنید.
* مصرف زینک و ویتامین های A و C را از یاد نبرید. این ویتامین ها در مرکبات و سبزی ها به وفور یافت می شوند. پیشنهاد می کنیم حتما بادام و گریپ فروت را در رژیم غذایی خود بگنجانید. اگر از افت فشارخونتان پس از خوردن گریپ فروت نگرانید آن را با مقداری عسل نوش جان کنید.
* می توانید از پزشک داروخانه داروهایی را که برای تقویت سیستم ایمنی شما مفید هستند بخواهید، شربت ها و قرص هایی به این منظور موجود هستند مثل قرص های جوشان حاوی ویتامین C.
* سعی کنید کودکتان را در دوران شیوع این بیماری به مهد کودک نفرستید.
* ترک یا پرهیز از سیگار به دلیل اینکه افراد سیگاری با عوارض بیشتری روبه رو می شوند توصیه می شود.
* می توانید برای ضدعفونی کردن دست های خود و اعضای خانواده تان از داروخانه مایع ضدعفونی کننده دست تهیه کنید و در طول روز به طور مرتب دست های خود را ضدعفونی کنید.
* بهتر است از مسئولان مدرسه فرزندتان بخواهید به دانش آموزان سرماخورده تا بهبودی کامل اجازه استراحت در منزل داده شود. در مورد فرزند خودتان هم اگر نشانه ای از ابتلا به سرماخوردگی مشاهده کردید فوری او را نزد پزشک ببرید و به مدرسه نفرستید.
فراموش نکنید که بهترین کارهایی که می توانید برای کاهش احتمال ابتلا به آنفولانزا انجام دهید رعایت نکاتی در زمینه سبک زندگی است. همین نکات ساده ای که در بالا گفته شد به شما برای عدم ابتلا به آنفولانزا و یا در صورت ابتلا، درمان سریع آن کمک زیادی خواهد کرد.
به علاوه ضروری است افراد مبتلا به آنفولانزا برای جلوگیری از انتقال و گسترش بیماری از تماس با دیگران خودداری کنند.
در مطب بعدی شما را با نکات دیگری در زمینه بیماری آنفولانزا آشنا خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
قسمت بعدی این مطلب را اینجا بخوانید: آنچه باید درباره آنفولانزا بدانید (قسمت دوم)
